Dit artikel heb ik gebaseerd op een goed stuk van Foodwatch. Zij noemen specifieke producten in hun artikel en dat wil ik liever niet doen, dus vandaar dat ik het aangepast heb, maar de strekking en de gedachte zijn hetzelfde: Als je controle wilt houden over wat er in je boodschappenkar gaat, zul je etiketten moeten lezen. Deze vijf tips zullen je daar ongetwijfeld bij helpen. Mis je een goeie tip? Deel het hieronder!
Wanneer je in de supermarkt loopt vliegen de mooie plaatjes en prachtige beloften op verpakkingen je om de oren. Helaas geven veel van deze verpakkingen een verkeerd beeld van wat nu werkelijk de voedingswaarde is van het product. Het is daarom van groot belang om etiketten te lezen om zo het kaf van het koren te scheiden. Niet alle producten zijn even slecht, maar dat weet je pas als je gelezen hebt wat er in staat.
En waar moet je dan op letten? Naast E-nummers zijn er ook andere dingen die bepalend zijn voor de keuze voor een bepaald product.
1. Ga niet af op de voorkant van de verpakking
Negeer elke claim die op de voorkant van de verpakking staat en check altijd de werkelijke ingredientenlijst. Bron van fruit? Oké, HOEVEEL fruit zit er per portie in? Bron van vezels? Oké, HOEVEEL en WELKE vezels zitten er in. Hetzelfde geldt voor toegevoegde vitamines en mineralen. 0% is ook zo’n mooie. Veel mensen geloven nog altijd dat je vet beter kan vermijden. Probleem alleen is dat het weglaten van vet in welk product dan ook, de smaak niet ten goede komt. Dat moet dus vervangen worden. En dat wordt meestal gedaan door suikers. Geraffineerde welteverstaan. Vermijden dus, tenzij je op zoek bent naar lege koolhydraten.
2. Volgorde ingrediënten
De volgorde waarin de ingrediënten van een product vermeld staan, is van cruciaal belang. De eerste vijf ingrediënten nemen dus het overgrote merendeel van het product voor hun rekening. Als die eerste vijf bestaan uit onbewerkte producten als melk, boter, volkoren meel, fruit of groenten, dan is het nog te overzien. Handig is het als de fabrikant de percentages er bij vermeld. Bestaat een product voor 94,6% uit vlees en voor de rest uit kruiden en gelatine, best te doen. Als de verhouding meer naar de 60/40 neigen kun je het beter laten liggen.
3. E-nummers of namen?
Fabrikanten zijn niet dom. De hype rondom het vermijden van E-nummers is voorlopig nog niet afgelopen, dus in plaats van E-… te vermelden op de verpakking, wordt het beestje bij name genoemd. Soms handig, want citroenzuur, gelatine en cellulose zijn natuurlijke toevoegingen en als E-nummer niet direct te herkennen. Andersom wordt het lastig. Hoe weet je of het een schadelijk E-nummer is als je niet het nummer als referentie hebt?
Hoewel ik geen fan ben van het boekje, is ‘Wat zit er in uw eten?’ handig omdat het de nummers en de namen tezamen vermeldt en je daarmee dus kan nagaan wat de naam betekent. Neem de waarschuwingen van het boekje wel met een flinke schep zout. Ik wil binnenkort uitleggen waarom, info volgt dus.
4. Voedingswaarde
Ik stipte het net al even aan, 0% vet producten bevatten vaak koolhydraten om het toch lekker te laten smaken. Het etiket maakt dit nog duidelijker omdat daar de vetten, eiwitten en koolhydraten op vermeld staan. Veel huismerken geven tegenwoordig ook aan of het product transvet bevat. Helaas gaat de AH hier te ver in, omdat zij ook dierlijke transvetten onder dezelfde noemer scharen. Dit zijn echter totaal andere soorten vetten dan de sterk bewerkte transvetten met plantaardige basis. Verwarrend dus.
Iets waar je ook voor op moet passen, is de grootte van de portie. Want als een product zeg 20 calorieën bevat lijkt dit misschien erg aantrekkelijk. Maar hoe veel of hoe weinig kan je er van eten om aan die 20 calorieën te komen? Geen transvet is ook zo’n mooie. Als 1 portie minder dan 1 gram transvet bevat, mag de fabrikant op de verpakking zetten dat het product geen transvet bevat. Crisco is daar een mooi voorbeeld van. Dit is transvet in een blikje en toch staat er 0% transvet op. Hoe dat kan? Kijk maar eens naar de grootte van de porties. Dan word je veel duidelijk!
5. Boodschappenhulpjes
Ik word niet blij van vinkjes, duimpjes en bloemetjes. Ze wekken de indruk dat je een gezond product in huis haalt. Niets is minder waar. Producenten moeten voor dit soort decoraties flink betalen en de criteria om zoiets te mogen plaatsen zijn ronduit belachelijk. Als jij als producent van een gemaksproduct, bijvoorbeeld een ontbijtreep, X procent lager zit in suiker, vet of zout in vergelijking met je concurrent, mag je zo’n plaatje op het product plaatsen. Mits je daar ook flink voor betaald natuurlijk. Pure misleiding vind ik. Negeer ‘boodschappenhulpjes’ en lees het etiket.
Veel van deze tips komen neer op gezond verstand, maar ik kan me voorstellen dat met de enorme keuze aan producten in de supermarkt en de vele reclames waar we aan blootgesteld worden het makkelijk is om overzicht te verliezen. Het beste is gewoon om standaard voor het pure, onbewerkte product te kiezen en zelf lekkere koek of soep te maken. Als je vanwege je drukke baan toch gemaksvoedsel in huis wil halen, kies dan voor de producten met de minste ingrediënten, de meeste natuurlijke ingrediënten en eet er altijd een salade of iets dergelijks bij om de voedingswaarde van je maaltijd op te hogen.
Wat zijn jullie tips, ervaringen of ergernissen als je etiketten leest? Welk bijzonder ingrediënt heb jij een keer gevonden op een zogenaamd verantwoord product? Deel het! Kunnen we ons allemaal even flink verbazen. 😉
© 2010-2012 Eet Goed, Voel je Goed. ALL RIGHTS RESERVED.
Wat niet iedereen weet is dat lang niet alle toevoegingen op de verpakking staan. Ingredienten van ingredienten hoeven vaak niet te worden vermeld en ook zg restauratie ingredienten, bv sinasappelaroma aan sinasappelsap die door de bewerking verloren gaan, niet. Ook dragerstoffen als propyleenglycol hoeven er vaak niet op.
Bedankt! Ik ben ook erg benieuwd naar “die schep zout”. Ik neem het nu allemaal heel erg serieus. Ik zou blij zijn met een goed onderbouwde ander optie.
Wat betreft vleeswaren…. hoe zit het met natriumnitriet… dit schijnt toch ook heel slecht te zijn en zit in elk soort vleeswaren (zelfs bio).
Ik ben het absoluut met de inhoud van het artikel eens, maar mijn ervaring is dat het voor het gros van de mensen niet haalbaar is om uitgebreid alle etiketten te lezen. Als ze d.m.v. de vinkjes iets meer in de goede richting geduwd worden ben ik vaak al blij, ook al weet ik dat de vinkjes genoeg op en aanmerkingen hebben.
Na eerst ook een periode etikketten gelezen te hebben, weet ik inmiddels dat dit nauwelijks zin heeft, want 99% van de producten leg je daarna terug. Dus ik bespaar me de moeite. Het feit dat ergens een etiket met ingredienten opzit, is al veelzeggend. Dan is het al niet meer in de natuurlijke staat. Je leert er trouwens wel veel van, maar ik had de illusie dat er nog producten met etikketten waren die misschien wel gezond zouden zijn. Koop maar gewoon bij de biologische winkel je groente, fruit en vlees en dan nog moet je opletten. Alles wat niet zo in de natuur te krijgen is, daar is iets mee aan de hand (brood groeit ook niet in de natuur aan een boom en is een erg bewerkt product, net als zuivelproducten). Alles wat in plastic of glas verpakt is, en je niet herkent als natuurlijk, is dubieus.
Kijk eens op de ingrediëntenlijst van een blikje knakworstjes van AH met blauw vinkje, brrrrrrr. AH heeft sinds kort een biologische smeerpaté. Misschien dat daar geen schadelijke e-nummers in zitten? Grtjs, Renée
Ik zeg altijd gekscherend als er veel e nummers achterop een product staan: ik neem het niet, want ik kn wel een potje bingo spelen zoveel nummers staan erop:)
Ik ook! Ik daarom heel erg benieuwd naar Heleens opvattingen m.b.t. het boekje ‘Wat zit er in uw eten’, aangezien ze zegt dat ze het soms met een grote schep zout neemt! Zou fijn zijn als dat inderdaad kan! Hoop dat het stukje snel verschijnt 😉
Laatst had ik een zak diepvries gemengde vis gekocht, even een keer niet gelezen omdat ik dacht dat vis vis was. Nou mooi niet dus, daar zit veel meer in dan vis en dat “veel meer” wil ik niet eten. Inmiddels weet ik dat als ik een keer noodgedwongen vleeswaren uit de supermarkt meeneem, dat ik die met de minste regeltjes op het etiket moet hebben. Dus parmaham of fricandeau of evt. rosbief. Toevallig kreeg ik gisteren de vraag of er smeerworst zonder E-nummers bestaat. Zelf ben ik hem nog niet tegengekomen, maar heeft iemand hier een tip over? Het blijft echt etiketten lezen want ook die veranderen nog weleens 😉 Gr. Adrielle
even een tip over vleeswaren zonder E-nummers: De Jumbo verkoopt fricandeau zonder!! Van de Jumbo-bewust-serie.
De andere vleeswaren die daar ook bij horen zijn helaas stukken minder bewust, maar wij zijn al heel blij met de (lekkere) fricandeau!!
Succes!
Ik koop in principe niets waar meer dan 5 ingrediënten in zitten. Een appel is een appel en een avocado is een avocado. Er zijn geen ingrediënten. Ook is er geen ingrediëntenlijst op een pak zilvervliesrijst of een zak gedroogde bonen. Wat mij betreft allemaal ‘goed eten’. Ik moest te vaak opletten bij sauzen en brood, dus ik heb besloten om dat zelf maar te maken. Het is jammer dat je als consument zo oplettend moet zijn. Goede voeding hoort vanzelfsprekend te zijn.
Ik gebruik deze lijst om er achter te komen welke e-nummers in eten zitten.
http://www.traditionaloven.com/articles/122/dangerous-food-additives-to-avoid
Ze hebben er ook een versie die je kan afdrukken en in je keuken hangen. Ik heb er een beknopte versie van gemaakt en die neem ik mee als ik boodschappen gaan doen. De namen zijn ik het Engels, maar daar heb ik weinig probleem mee aangezien de meeste namen lijken op hun Nederlandse vertaling.
Sinds ik atkins doe met manlief lees ik meer de etiketten
Dit is een duidelijk geschreven stuk
Ik ga nog meer opletten in de supermarkt
Thks Annie Laumen
Ik ben een fervent etikettenlezer en manlief doet net zo hard mee. Ik kan ondertussen zo over de rits van ingrediënten scannen en haal dan al snel de foute dingen er uit. Als een product enorm veel (onlogische) ingrediënten bevat gaat ie sowieso al snel weer terug het schap in. En om alle verleidingen van aanbiedingen, mooie pakjes etc, te weerstaan, werkt het voor mij om met goede planningen (wat eten we deze week?) en boodschappenlijstjes (wat hebben we echt nodig voor deze planning en wat missen we aan basis) de (super)markt op/in te gaan.
Een prakische tip. Neem een leesbril of loepje mee naar de supermarkt. Vaak zijn die lettertjes zo klein
Bedankt voor dit artikel Heleen! ik knok al jaren om mensen die ik begeleid en van advies voorzie dit standpunt duidelijk te maken. Ik had het zelf geschreven kunnen hebben… 😉