Dit artikel heb ik gebaseerd op een goed stuk van Foodwatch. Zij noemen specifieke producten in hun artikel en dat wil ik liever niet doen, dus vandaar dat ik het aangepast heb, maar de strekking en de gedachte zijn hetzelfde: Als je controle wilt houden over wat er in je boodschappenkar gaat, zul je etiketten moeten lezen. Deze vijf tips zullen je daar ongetwijfeld bij helpen. Mis je een goeie tip? Deel het hieronder!
Wanneer je in de supermarkt loopt vliegen de mooie plaatjes en prachtige beloften op verpakkingen je om de oren. Helaas geven veel van deze verpakkingen een verkeerd beeld van wat nu werkelijk de voedingswaarde is van het product. Het is daarom van groot belang om etiketten te lezen om zo het kaf van het koren te scheiden. Niet alle producten zijn even slecht, maar dat weet je pas als je gelezen hebt wat er in staat.
En waar moet je dan op letten? Naast E-nummers zijn er ook andere dingen die bepalend zijn voor de keuze voor een bepaald product.
1. Ga niet af op de voorkant van de verpakking
Negeer elke claim die op de voorkant van de verpakking staat en check altijd de werkelijke ingredientenlijst. Bron van fruit? Oké, HOEVEEL fruit zit er per portie in? Bron van vezels? Oké, HOEVEEL en WELKE vezels zitten er in. Hetzelfde geldt voor toegevoegde vitamines en mineralen. 0% is ook zo’n mooie. Veel mensen geloven nog altijd dat je vet beter kan vermijden. Probleem alleen is dat het weglaten van vet in welk product dan ook, de smaak niet ten goede komt. Dat moet dus vervangen worden. En dat wordt meestal gedaan door suikers. Geraffineerde welteverstaan. Vermijden dus, tenzij je op zoek bent naar lege koolhydraten.
2. Volgorde ingrediënten
De volgorde waarin de ingrediënten van een product vermeld staan, is van cruciaal belang. De eerste vijf ingrediënten nemen dus het overgrote merendeel van het product voor hun rekening. Als die eerste vijf bestaan uit onbewerkte producten als melk, boter, volkoren meel, fruit of groenten, dan is het nog te overzien. Handig is het als de fabrikant de percentages er bij vermeld. Bestaat een product voor 94,6% uit vlees en voor de rest uit kruiden en gelatine, best te doen. Als de verhouding meer naar de 60/40 neigen kun je het beter laten liggen.
3. E-nummers of namen?
Fabrikanten zijn niet dom. De hype rondom het vermijden van E-nummers is voorlopig nog niet afgelopen, dus in plaats van E-… te vermelden op de verpakking, wordt het beestje bij name genoemd. Soms handig, want citroenzuur, gelatine en cellulose zijn natuurlijke toevoegingen en als E-nummer niet direct te herkennen. Andersom wordt het lastig. Hoe weet je of het een schadelijk E-nummer is als je niet het nummer als referentie hebt?
Hoewel ik geen fan ben van het boekje, is ‘Wat zit er in uw eten?’ handig omdat het de nummers en de namen tezamen vermeldt en je daarmee dus kan nagaan wat de naam betekent. Neem de waarschuwingen van het boekje wel met een flinke schep zout. Ik wil binnenkort uitleggen waarom, info volgt dus.
4. Voedingswaarde
Ik stipte het net al even aan, 0% vet producten bevatten vaak koolhydraten om het toch lekker te laten smaken. Het etiket maakt dit nog duidelijker omdat daar de vetten, eiwitten en koolhydraten op vermeld staan. Veel huismerken geven tegenwoordig ook aan of het product transvet bevat. Helaas gaat de AH hier te ver in, omdat zij ook dierlijke transvetten onder dezelfde noemer scharen. Dit zijn echter totaal andere soorten vetten dan de sterk bewerkte transvetten met plantaardige basis. Verwarrend dus.
Iets waar je ook voor op moet passen, is de grootte van de portie. Want als een product zeg 20 calorieën bevat lijkt dit misschien erg aantrekkelijk. Maar hoe veel of hoe weinig kan je er van eten om aan die 20 calorieën te komen? Geen transvet is ook zo’n mooie. Als 1 portie minder dan 1 gram transvet bevat, mag de fabrikant op de verpakking zetten dat het product geen transvet bevat. Crisco is daar een mooi voorbeeld van. Dit is transvet in een blikje en toch staat er 0% transvet op. Hoe dat kan? Kijk maar eens naar de grootte van de porties. Dan word je veel duidelijk!
5. Boodschappenhulpjes
Ik word niet blij van vinkjes, duimpjes en bloemetjes. Ze wekken de indruk dat je een gezond product in huis haalt. Niets is minder waar. Producenten moeten voor dit soort decoraties flink betalen en de criteria om zoiets te mogen plaatsen zijn ronduit belachelijk. Als jij als producent van een gemaksproduct, bijvoorbeeld een ontbijtreep, X procent lager zit in suiker, vet of zout in vergelijking met je concurrent, mag je zo’n plaatje op het product plaatsen. Mits je daar ook flink voor betaald natuurlijk. Pure misleiding vind ik. Negeer ‘boodschappenhulpjes’ en lees het etiket.
Veel van deze tips komen neer op gezond verstand, maar ik kan me voorstellen dat met de enorme keuze aan producten in de supermarkt en de vele reclames waar we aan blootgesteld worden het makkelijk is om overzicht te verliezen. Het beste is gewoon om standaard voor het pure, onbewerkte product te kiezen en zelf lekkere koek of soep te maken. Als je vanwege je drukke baan toch gemaksvoedsel in huis wil halen, kies dan voor de producten met de minste ingrediënten, de meeste natuurlijke ingrediënten en eet er altijd een salade of iets dergelijks bij om de voedingswaarde van je maaltijd op te hogen.
Wat zijn jullie tips, ervaringen of ergernissen als je etiketten leest? Welk bijzonder ingrediënt heb jij een keer gevonden op een zogenaamd verantwoord product? Deel het! Kunnen we ons allemaal even flink verbazen. 😉
© 2010-2012 Eet Goed, Voel je Goed. ALL RIGHTS RESERVED.
