Ja, om gelijk maar met de deur in huis te vallen: Er komt weer een baby bij in huize Quantrill 🙂 Eind november ben ik uitgerekend, dus momenteel ben ik vijf maanden in verwachting.
Dat is de korte versie 🙂
Heel onverwacht deze Baby
En nu de lange(re) versie. Deze baby was echt onverwacht en de eerste drie maanden hebben we het ook voor iedereen geheim gehouden. Ik ben inmiddels 38 en ja, de kans dat het dan mis gaat is dan wel groter. Daarom wilde ik eerst de 12-weken echo afwachten voordat we het nieuws aan familie en vrienden zouden vertellen. Bij die echo kregen we er een ruime week bij, dus we konden het eerste trimester officieel afsluiten!
Ik zal heel eerlijk zeggen dat ik echt wel tijd nodig had om dit nieuws zelf te verwerken, laat staan om het dan met de wereld te delen. Marjanne gaat straks naar groep 8, John Garret naar 2 MAVO en zelf keken we uit naar nachtjes weg zonder kids en ja, wellicht een andere manier van leven wanneer de kinderen volwassen zouden zijn. Dit alles stond hiermee direct op de kop. Veel dromen die ik (wij) had(den) zijn opgeschoven of zelfs helemaal van de baan. Ik zal je zeggen, dat was niet makkelijk.
Lichamelijk…
Plus, de laatste keer dat ik een baby verwachtte was, is ruim 11 jaar geleden! Die dikke 10 jaar die ik nu verder ben, voelde ik meteen. Ik ben 18 weken lang misselijk geweest, kreeg enorm last van rusteloze benen en kon groenten en vlees en vis niet uitstaan. Qua eten heb ik dus bijna 4 maanden lang geleefd op saaie koolhydraten, banaan en thee. Bleh!
En moe! Wat viel me dat tegen. ’s Middags twee uur slapen kwam regelmatig voor, ondanks dat mijn bloedresultaten erg goed waren. Gewoon maar aan toegeven en dingen even laten voor wat ze zijn.
Gelukkig heb ik dat voor nu achter me gelaten en voel ik me weer een beetje als de oude. Overdag slapen hoeft even niet en daar maak ik dankbaar gebruik van. Wat de laatste drie maanden brengen, zien we dan wel!
Eten, eten, eten
Nee, ik heb geen vreemde eetgewoontes (helaas!). Sterker, zelfs dingen als koffie staan me niet tegen. Hoewel de hoeveelheid daarvan wel flink is teruggedrongen naar 1 hooguit 2 per dag. Dat is een enorm verschil, want jullie weten hoe graag ik koffie dronk! Verder lust ik alles graag en heb ik sneller honger dan voorheen, maar kan ik met kleinere beetjes toe.
Yoghurt vind ik wel errug lekker. Standyoghurt is mijn nieuwe favoriet en gaat met potten per week erdoor. Gewoon puur, of met wat bessen. Verder geen opsmuk. Bij mijn schoonouders at ik dat ook en keken ze gruwend naar hoe ik die zure hap binnen no-time wegwerkte 🙂 Ook karnemelk vind ik heerlijk! Maar ik vond zuur altijd al erg lekker, het lijkt dus alleen wat toegenomen. Zegt dat iets over de baby, wellicht?
Supplementen & Baby
Ik heb een natuurlijke vitamine B complex en smeer magnesiumolie (tegen die rusteloze benen, maar ook heerlijk op m’n buik). Verder zit ik graag buiten (vitamine D) en neem ik extra probiotica met het oog op de geboorte (hopelijk gewoon, net als de andere twee). Ik let op zink en eet een extra portie vis en amandelen.
De komende vier maanden…
Eind november is dus de ‘due date’ en mijn hoop is om thuis te kunnen bevallen, maar ik pin me er niet op vast. De andere twee moesten om verschillende redenen in het ziekenhuis geboren worden, dus die ervaring heb ik al. Ik vertrouw er op dat het hoe dan ook goed komt en laat dat verder los.
Op de blog zal ik denk ik wel wat meer over dit onderwerp schrijven, wellicht dat jullie zelf leuke suggesties of vragen hebben! En aan het eind en na de bevalling zal het iets rustiger worden hier. Hoe ik dat verder aan ga pakken, weet ik nog niet. Misschien dat er hier leuke gastbloggers tussen zitten om mij die periode door te helpen??
Verder zijn Simon en ik heel ontspannen over de komende periode en het komende jaar. Ik hoop de baby zelf weer te voeden, we hebben de meeste spullen tweedehands inmiddels aangeschaft of gekregen. Geen onnodige extra’s, stapels kleertjes (die nooit gedragen worden), speelgoed (onzin) of het huis door om alles opnieuw te verven (niet nodig). Simon zal regelmatig naar het buitenland moeten voor werk, de kinderen gaan allebei een spannend schooljaar tegemoet en dus moet ik kritisch wezen in welke dingen belangrijk zijn.
Al met al…
Inmiddels ben ik zelf zo ver dat ik kan genieten van de schopjes, vooruit durf te denken en de baby (we willen niet weten welk geslacht het is tot het geboren is) is mij meer dan welkom en geliefd. Hierdoor kan ik met plezier mijn lijstjes maken, voorraden aanleggen en dingen plannen. Met name Marjanne is helemaal blij dat ze grote zus IS 🙂 en kan niet wachten. Haar enthousiasme (en naïviteit) maken mij erg blij en zetten bepaalde dingen weer in het juiste perspectief. De kids maken deze zwangerschap heel bewust mee, dus hoe ik, wij, hiermee omgaan is ook bepalend voor hun.
En dat maakt het des te dierbaarder. Ondanks het gemis van mijn moeder, maakt hun aanwezigheid op een andere manier veel goed en merk ik dat ik daar toch veel emotionele steun aan heb.
Dus nu dat de rust (tijdelijk!) is wedergekeerd, leek het me leuk om dit nieuws ook met jullie te delen.
En nu ben ik heel nieuwsgierig! Zijn er hier nog meer moeders die een nakomertje hebben gekregen, of lezers die zelf nakomertjes zijn? Ben ik erg benieuwd naar! Of ben jij momenteel ook in verwachting? Deel het hieronder!
Liefs,
