Gewoon Groente-Aardappel-Vlees

De aanleiding voor dit artikel was een gesprek met een jonge, bevlogen moeder die ik gisteren sprak. Dus Sara, als je dit toevallig leest: jouw schuld 😉

Ik sprak haar aan en als collega-blogger raakten we aan de praat over het hoe en wat rondom bloggen en werken als moeder. Zij met jonge kinderen en een kleintje onderweg, ik met pubers en bergen huiswerk. Het is een zegen om thuis te kunnen werken en zo de zorg voor de kids te kunnen combineren met je passie, maar dat het niet altijd makkelijk is, beaamden we allebei.

Glutenvrij en Suikervrij

Op een gegeven moment kwam het ook op voeding. En dan met name het ‘gemaks-aspect’. Wij eten allebei sowieso glutenvrij en suikervrij om verschillende gezondheidsredenen. De verbeteringen op gebied van energie en algehele gezondheid zijn zodanig dat het eigenlijk een voldongen feit is om zo te blijven eten.

Maar daar wringt ook direct de schoen. Want op die manier eten is echt niet altijd makkelijk, budgetvriendelijk of toe te passen in een druk gezin. Zeker als de partner andere ideeën heeft over eten en/ of de kinderen de aangeboden kost niet lekker vinden.

Dit is herkenbaar voor mij, want ondanks dat ik dit nu ruim 10 jaar doe, ligt deze manier van eten continu onder vuur door de kinderen, sociale activiteiten, budget en motivatie.

Niet te moeilijk

Eén van de belangrijkste achterliggende gedachtes voor deze blog is dan ook dat gezond (lees: glutenvrij en suikervrij) eten niet moeilijk moet zijn en niet veel tijd vereist. Veel van mijn recepten hebben exact dat uitgangspunt: snel klaar of weinig voorbereidingstijd, altijd met een oog op mogelijk invriezen voor later en met zo min mogelijk (kostbare) ingrediënten. Ja, maaksels van amandelmeel en kokosmeel zijn duur, dus daar vries ik er veel van in 😉

Maar we leven niet op baksels alleen. Sterker, ik ben in de afgelopen paar jaar juist minder gaan bakken. Deels omdat er minder behoefte aan is en deels omdat ik andere prioriteiten heb. Er hoeven niet elke dag zelfgebakken koeken en cake in de trommel te zitten. Alleen in het weekend is al zat. En dingen bakken voor ontbijt is nu ook minimaal. De kinderen eten graag yoghurt of pap of eieren en die maken ze zelf klaar. Lekkere muffins of pannenkoekjes maak ik zaterdagochtend en het restant eten we zondag – soms. Veel vaker maakt Simon smoothies en bakt Marjanne van ons roerei voor het hele gezin. En zondags gaan we naar de kerk. Uitgebreid ontbijten doen we dan ook niet.

Hoeveel bak ik nog?

Dus de behoefte om te bakken is minimaal. Waarom? Situaties veranderen. Noodzaak verdwijnt. Daar komt bij dat zuurdesembrood tegenwoordig makkelijk te krijgen is en helemaal niet meer zo’n onaantrekkelijke harde klomp meel is waar je €5 voor neer moet leggen. (De kids eten niet glutenvrij)

Wat blijft dan over? Nou, de lunch en de warme maaltijd. De lunch eet ik meestal alleen want wederom: pubers eten op school, Simon is op werk. En ik ben helemaal niet zo van het fröbelen voor mezelf. Een kop soep, een stukje vis, hummus met groenten of een ei. En dan ben ik tevree. Simon neemt drie van de vijf dagen een zelfgemaakte salade mee, de kinderen dus een lunchtrommel met van alles en nog wat om de dag mee door te komen. Al met al wederom weinig sexy of veelomvattend. En hoewel de ingrediënten van de salade en lunchtrommel wisselen, werk ik binnen eenzelfde kader van verwachtingen en vereisten. Dit voorkomt denkwerk en eindeloze beslissingen die ik niet (meer wil) hoef te maken.

Groente-Aardappel-Vlees

Ook zo rondom het avondeten. Ik plan een menu aan het begin van de week gebaseerd op wat er in de vriezer, koelkasten en voorraadkast is. En weet je, dat is echt niet altijd exotisch of bijzonder. Weinig poespas, veel groenten, stukje goed vlees of vis en iets van zetmeel (aardappel, bonen of rijst). En dan is het de ene avond Mexicaans omdat ik bonen en komijn en chili gebruik, een andere avond Indiaas omdat ik alles in één pan doe met kokosmelk en lekkere currykruiden van Jonnie Boer. Of gewoon: aardappel-groente-vlees. Zijn ze ook heel blij mee.

Gemak dient de mens

Mijn punt in dit relaas? Ik denk soms dat de notie van glutenvrij en suikervrij eten geassocieerd wordt met ingewikkeld en tijdrovend, terwijl mijn ervaring juist het tegenovergestelde is. Gemak dient de mens en nee, dat betekent heus niet dat alles toch uit een pot of zakje moet komen. Slim omgaan met de vriezer, koken wat iedereen lekker vindt en daar gewoon geen pakjes of zakjes voor gebruiken en geen eindeloze toeren uithalen in de keuken om dure baksels te produceren. Het is niet altijd nodig en scheelt een hoop tijd en energie.

Glutenvrij en suikervrij eten hoeft echt niet te betekenen dat je van alles continu moet bakken en maken. Het kan echt heel simpel als je dat zou willen zonder dat je daarmee inlevert op voedingswaarde en verzadiging.

Maak er geen sleur van, maar wees slim

Begrijp me niet verkeerd: ik vind bakken en koken erg leuk en doe het met plezier. Maar tussen de rare werktijden van manlief, de bergen huiswerk en buitenschoolse activiteiten van de kinderen, het huishouden, vriendinnen en familie, werk en oh ja, ook wat tijd voor mezelf, moet ik gewoon slim zijn met hoeveel tijd ik in de keuken doorbreng. Koken en bakken brengt ook afwas met zich mee. Ik was op de hand af. Echt niet dat ik elke dag dus mijn keukenmachine en zware braadpan tevoorschijn wil halen!

Dus is het verkeerd om gewoon groente-aardappel-vlees te serveren als avondeten? Of om elke ochtend min of meer hetzelfde te eten? Of de lunchtrommel binnen redelijke kaders door de pubers zelf klaar te laten maken? Nee, echt niet. Wij eten zeker niet elke dag of elke week hetzelfde. Het gaat om het ’template’, het sjabloon, waarin ik eten klaarmaak.

Prioriteiten

Ik kan uiteraard niet voor een ander bepalen wat die belangrijk vindt of echt moet doen om een goede gezondheid en volle buiken te garanderen. Ik heb dit artikel dan ook niet geschreven om te ontmoedigen of om de indruk te wekken dat als je wel vaak in de keuken staat en/ of veel bakt je het je nodeloos moeilijk maakt. Maar meer om vanuit mijn perspectief te laten zien, dat het dus niet per sé hoeft en dat je je ook niet aan moet (laten) praten dat de enige manier om glutenvrij en suikervrij te eten is door jezelf een slag in de rondte te werken. Geef jezelf de ruimte, wees niet al te strikt als het niet echt nodig is en verkijk je vooral niet teveel op mooie foto’s van prachtig gestileerde recepten. Geloof me, wat er ’s avonds op je bord ligt moet vooral lekker zijn en is toch binnen tien minuten verdwenen 🙂

Fijne dag allemaal!